تأثیر پیگیری تلفنی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

  زمینه و هدف: دیابت شایع‌ترین بیماری غدد درون‌ریز است. در پیگیری تلفنی با بیماران، در فواصل زمانی خاص با آن‌ها تماس گرفته و به آنان آموزش داده می‌شود. مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان تأثیر اجرای برنامه پیگیری تلفنی توسط پرستار بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شهر کرمان انجام شد.   مواد و روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 50 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو در شهر کرمان به صورت در دسترس، در دو گروه کنترل و مداخله (به صورت تصادفی) در سال 1390 انجام گرفت. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه کیفیت زندگی 36SF (Short form health survey) قبل و بعد از مداخله استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 18 و آزمون‌های کای دو، آنالیز واریانس یک‌ طرفه، تی مستقل و تی زوجی انجام گردید.   یافته‌ها: بعد از انجام مداخله، بین مجموع نمرات حیطه‌های کیفیت زندگی (نمره کلی) در دو گروه کنترل (7/02 ± 51/12) و مداخله (7/45 ± 67/59) تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت (0/005 = P). در حیطه‌های مختلف کیفیت زندگی به جز عملکرد جسمی و در عملکرد جسمی نیز در حیطه‌های محدودیت نقش (0/001 = P)، شادابی (0/002 = P)، سلامت روانی (0/003 = P)، عملکرد اجتماعی (0/03 = P) و سلامت عمومی (0/003 = P). بین گروه کنترل و مداخله بعد از مداخله تفاوت معنی‌دار آماری مشاهده شد. در مورد ویژگی‌های فردی نیز بین کیفیت زندگی با سن (0/04 = P)، تحصیلات (0/03 = P) و جنس (0/04 = P) ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت.   نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این بررسی، برنامه پیگیری تلفنی توانسته است کیفیت زندگی مددجویان مورد بررسی را بهتر کند. بنابراین استفاده از این روش در مراقبت از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو توصیه می‌گردد.